Τα άνθη του καλοκαιριού

Αυλές πολύχρωμες, ολόδροσες, γεμάτες άνθη, αρώματα και χρώματα μας φιλοξενούν τα ζεστά καλοκαίρια μας. Εμείς τι μπορούμε να κάνουμε για να τις κάνουμε ακόμη πιο όμορφες. Ποια είναι τα λουλούδια που λατρεύουν, αναμένουν και ευδοκιμούν στο φως του καλοκαιρινού ήλιου;
• Ελληνικό καλοκαίρι σημαίνει μπουκαμβίλιες σε όλα τα χρώματα, κόκκινες, πιο σκούρες, φούξια, πορτοκαλί, άσπρες, αλλά και δίχρωμες. Δοτικές και πλούσιες, δίνουν χρώμα στις αυλές των σπιτιών και στις γωνιές των μπαλκονιών μας.
• Λαμπερές πολύχρωμες και κομψές οι πετούνιες, λατρεύουν το πλούσιο φως του ήλιου που τις βοηθάει στην καλύτερη ανθοφορία τους. Ακόμη και στην αρχή του καλοκαιριού να τις φυτέψουμε, αν τις κλαδεύουμε σωστά θα μας χαρίσουν τα λουλούδια τους μέχρι και τα πρώτα κρύα του φθινοπώρου. Υπάρχουν ποικιλίες-νάνοι για έδαφος ή γλάστρες, αλλά και έρπουσες για κρεμαστά καλάθια και ζαρντινιέρες. Χρειάζονται τακτικό κλάδεμα για να διατηρούνται φρέσκιες και ζωηρές.
• Ανθεκτικά ακόμα και κάτω από πολύ καυτό ήλιο τα σκυλάκια. Είναι ανεξάρτητα, χαριτωμένα και πανεύκολα στην καλλιέργειά τους. Τα χρώματά τους ποικίλουν από κόκκινα μέχρι λευκά, σε όλους τους ενδιάμεσους τόνους. Μάλιστα, τελευταία έχουν εμφανιστεί και δίχρωμες ποικιλίες.
• Τα lilium φυτεύονται το καλοκαίρι, αλλά εδώ πρέπει να έχουμε υπομονή, καθώς τα λευκοκίτρινα άνθη τους θα εμφανιστούν μετά από δυο χρόνια.
• Τα γεράνια επίσης αντέχουν στην ξηρασία, ενώ είναι κατάλληλα για ηλιόλουστες θέσεις και περβάζια. Ζουν πολλά χρόνια, αλλά καλό είναι οι βολβοί τους να διαιρούνται και να μεταφυτεύονται για να έχουν περισσότερα άνθη.
• Επίσης, αυτό τον καιρό δεν είναι αργά να φυτέψουμε τα αρωματικά μας (δυόσμο, βασιλικό, λεβάντες ή άνηθο). Αν το έχουμε ήδη κάνει καλό είναι να κόβουμε τις κορφές τους για να ενισχύσουμε την ανάπτυξη τους.
• Δεν υπάρχει πιο καλοκαιρινό λουλούδι από τους ηλίανθους. Δεν απαιτούν πολλά και παραμένουν όλο το καλοκαίρι εντυπωσιακοί και κατακίτρινοι. Προτιμούμε τις ποικιλίες-νάνους για γλάστρες. Οι υπόλοιπες, που φτάνουν και ξεπερνούν το ένα μέτρο, καλό είναι να φυτεύονται στο χώμα του κήπου.
• Φυσικά, ποτέ από το καλοκαίρι μας δεν λείπουν οι ανθισμένες τριανταφυλλιές μας. Όμως να έχετε υπόψη σας ότι χρειάζονται συχνό πότισμα και σοφό κλάδεμα.

Compost

Compost ονομάζεται το οργανικό υλικό που προέρχεται από την διαδικασία της κομποστοποίησης οργανικών υπολειμμάτων.Οι ανθρώπινες ενέργειες που έχουν σκοπό να επιταχύνουν και να καθοδηγήσουν τις φυσικές διεργασίες της βιοαποδόμησης των οργανικών υπολειμμάτων έχει επικρατήσει να ονομάζεται διεθνώς κομποστοποίηση (composting).
Το compost είναι ένα προϊόν με μεγάλη γεωργική αξία. Πρόκειται ουσιαστικά για ένα οργανικό λίπασμα που βελτιώνει το έδαφος.
Όταν προστεθεί στην καλλιέργεια δεν ανταγωνίζεται το άζωτο με τα φυτά, είναι απαλλαγμένο δυσοσμιών. Τα compost περιέχουν συνήθως 2 % άζωτο, 0,5 - 1 % φώσφορο και περίπου 2 % κάλιο. Το άζωτο αποδεσμεύεται και είναι διαθέσιμο στα φυτά με αργό ρυθμό.
Yλικά για την παρασκευή κομπόστ
Τα υλικά για την παρασκευή κομπόστ και τον εμπλουτισμό του εδάφους μπορούν να περιοριστούν σε όσα παράγετε μόνοι σας. Αν έχετε φαντασία και πιστεύετε πως ο χρόνος και ο κόπος που αφιερώσετε για την προετοιμασία του εδάφους θα σας προσφέρουν πλούσιες και αβίαστες καλοκαιρινές σοδειές, διαβάστε τη λίστα των πιθανών υλικών¨.
-απορρίμματα από την παρασκευή μπίρας και από το κλουβί για τα πουλιά
-απορρίμματα κουζίνας (φλούδια λαχανικών και φρούτων, κουκούτσια, τσόφλια αβγών, υπολείμματα καφέ, τσαγιού, κ. λπ.)
-αποτσίγαρα και στάχτες
-άχυρο, βελόνες από αειθαλή φυτά, ζαχαροκάλαμο και καρυδότσουφλα
-κουρεμένα χόρτα
-πευκοβελόνες (υλικό που αποσυντίθεται δύσκολα)
-πούλπα μήλων (υποπροϊόν παρασκευής μηλίτη) και σπόρων ρετσινολαδιάς
-πριονίδια και ροκανίδια
-σκλήθρες από ξύλο
-σκόνη από την ηλεκτρική σκούπα, τρίχες
-στελέχη και φύλλα καλαμποκιού
-τσόφλια βρώμης, ρυζιού και φυστικιών
-τύρφη και σφάγνο
-υπολείμματα από τον κήπο (νεκρά φυτά, κορυφές καρότων και παντζαριών, στελέχη καλαμποκιού, κ.λπ.)
υπολείμματα κλωστηρίου μάλλινων, μεταξωτών, λινών και τσόχινων υφασμάτων καθώς και κόκκων κακάο
-φλοιοί δέντρων πλούσιοι σε τανίνες
-φλούδες μαύρου σιταριού και φλούδια δημητριακών
-φτερά, φύκια (όλα τα είδη) και φύλλα
περισσότερες πληροφορίες για την παρασκευή κομπόστ ΓΑΙΑ ΚΑΙ ΟΥΡΑΝΟΣ 6949202221-6943909677

Φρέσκα λαχανικά από τον κήπο και το... μπαλκόνι μας

Τα διατροφικά σκάνδαλα και ο φόβος των φυτοφαρμάκων έχουν στρέψει νοικοκυριά στις πόλεις στην κατανάλωση κηπευτικών ιδίας παραγωγής.

Οικολογικά, φρέσκα λαχανικά από το μπαλκόνι σου στην κατσαρόλα σου. Η παραγωγή κηπευτικών στις αυλές ή ακόμα και στις βεράντες των σπιτιών της πόλης αποτελεί πλέον μια σύγχρονη τάση σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες. Η ανασφάλεια που έχουν προκαλέσει στο καταναλωτικό κοινό τα επαναλαμβανόμενα διατροφικά σκάνδαλα καθώς και η γενικότερη ευαισθητοποίηση στο οικολογικό πρόβλημα έχει στρέψει πολλά αστικά νοικοκυριά στην κατανάλωση αγαθών ιδίας παραγωγής.

Οπως μας πληροφορεί ο κ. Νίκος Θυμάκης, γεωπόνος - σύμβουλος πρασίνου και επιστημονικός υπεύθυνος στην Ανθοκομική Εκθεση Κηφισιάς, η τάση αυτή είναι γνωστή με τους αγγλικούς όρους «kitchen gardening», αν πρόκειται για μπαλκόνι, που θα μπορούσε να αποδοθεί στα ελληνικά ως «κηπουρική κουζίνας» ή «edible garden», αν πρόκειται για κήπο, που σημαίνει «φαγώσιμος κήπος».

«Ο edible garden είναι τρέχουσα τάση στη Βρετανία, στην Αυστρία, στη Γερμανία», λέει ο κ. Θυμάκης και εξηγεί την ιστορική προέλευση της συνήθειας αυτής: «Κατά τη διάρκεια του Β Παγκοσμίου Πολέμου στην Αυστρία και στη Γερμανία παραχωρούσε το κράτος μια έκταση 15 - 20 τετραγωνικών μέτρων σε κάθε οικογένεια για να αντιμετωπιστεί η πείνα στα αστικά κέντρα. Στη συνέχεια η συνήθεια επεκτάθηκε στη Βρετανία. Λόγω της εποχής, όλοι αυτοί οι κήποι καλλιεργούνταν με οικολογικά λιπάσματα. Μετά τον πόλεμο, έμεινε το "κατοχικό σύνδρομο", η ίδια συνήθεια μεταφέρθηκε στο σπίτι. Πολλές οικογένειες, στις ίδιες χώρες, ανεξαρτήτως κοινωνικής τάξεως και μεγέθους κήπου καλλιεργούν οικολογικά στο σπίτι τους.


Ενα ανάλογο σύστημα ίσχυε και ισχύει μέχρι σήμερα και στις χώρες της πρώην Σοβιετικής Ενωσης όπου παραχωρούνται στις οικογένειες έναντι φτηνού ενοικίου μικρές εκτάσεις γης στον περιαστικό χώρο».

Με το πέρασμα του χρόνου, δεν εγκαταλείπεται ο edible garden, αντιθέτως επεκτείνεται και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες αλλά και στις ΗΠΑ. Η έντονη αστικοποίηση είχε επίσης ως αποτέλεσμα να μεταφέρεται μια πατροπαράδοτη συνήθεια του χωριού στην πόλη».

Οπως εξηγεί ο κ. Θυμάκης, ο «φαγώσιμος κήπος» έπαψε να είναι το υπ αριθμόν ένα ζητούμενο για τις γενιές του 70 και του 80 καθώς οι κοινωνικοί στόχοι είχαν πλέον μετατοπιστεί από τον βιοπορισμό στον πλουτισμό. Η τότε επικρατούσα τάση στους κήπους ήταν τα καλλωπιστικά και κηποτεχνικά φυτά, τα λουλούδια.

Αναγκαιότητα
Σήμερα, η επιστροφή στις... αγροτικές μας ρίζες προβάλλει πλέον όχι ως μόδα αλλά ως αναγκαιότητα μπροστά στην αγωνία για την ποιότητα της διατροφής και της ζωής μας. «Από το 90 και μετά αρχίζει να αναπτύσσεται η ανάγκη να ξεφύγουμε από τα χημικά και την επιβάρυνση του περιβάλλοντος. Σε αυτό το πλαίσιο άρχισαν να βαφτίζονται οι παλιές συνήθειες ως σύγχρονες οικολογικές τάσεις, προκειμένου να ευαισθητοποιηθεί το καταναλωτικό κοινό των προηγούμενων δεκαετιών που ήταν αδιάφορο για τα ζητήματα αυτά».

Στην Αθήνα και άλλες μεγάλες ελληνικές πόλεις η δημιουργία λαχανόκηπου διαρκώς επεκτείνεται. Πολλοί διατηρούν περιβόλι, κυρίως σε γειτονιές γύρω από το κέντρο, είτε μεταφέροντας στην πόλη όσα έχουν μάθει στον τόπο καταγωγής τους είτε ξεκινώντας με διάβασμα και πειραματισμούς είτε απευθυνόμενοι σε ειδικούς. Οπως λένε οι ίδιοι, πρόκειται για μια πολύ ευχάριστη ενασχόληση με την οποία κάνουν εξοικονόμηση χρήματος αλλά κυρίως βάζουν φρέσκα και αγνά προϊόντα στην κουζίνα τους.

ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΑΠΟ ΕΙΔΙΚΟΥΣ

Εύκολη η δημιουργία μιας μικρής οικιακής καλλιέργειας ακόμη και σε μια ζαρντινιέρα

Οι ειδικοί ενθαρρύνουν τον καθένα μας να φτιάξει έναν μικρό λαχανόκηπο στο σπίτι του. Σύμφωνα με τον κ. Θυμάκη. «Είναι μια ωραία ενασχόληση αλλά και κάτι χρήσιμο για την κουζίνα και διδακτικό για τη νέα γενιά. Είναι αλλιώς να μεγαλώνει ένα παιδί μυρίζοντας βασιλικό και ρίγανη και αλλιώς να έχει εικόνες μόνο από φίκους και σεφλέρες». Ο ίδιος τονίζει ότι και το αισθητικό αποτέλεσμα ενός περιβολιού είναι πολύ ικανοποιητικό.

Για τη δημιουργία ενός μικρού λαχανόκηπου δεν απαιτούνται πολλά πράγματα. Ο καθένας μπορεί να βάλει ακόμα και σε μια ζαρτινιέρα στο μπαλκόνι του κάποια φυτά και με λίγη φροντίδα να αποκτήσει προϊόντα δικής του παραγωγής.

«Πολύ κοινά και εύκολα στην καλλιέργειά τους είναι οι πιπεριές, τα κρεμμύδια, τα μαρούλια, καθώς επίσης ο άνηθος, το σέλινο και ο μαϊντανός, τα οποία μπορεί να τα βάλεις και σε ζαρντινιέρα. Πολλοί βάζουν και ρόκα. Τα πιο δημοφιλή φυτά πάντως είναι τα αρωματικά, που είναι και εύκολα στη συντήρηση», λέει ο κ. Θυμάκης.

Ο ίδιος δίνει απλές συμβουλές στους νέους εραστές της οικιακής καλλιέργειας λαχανικών μέσα από το βιβλίο «Κήπος και Βεράντα» που έχει συγγράψει μαζί με τον Ταξιάρχη Ανδριτσόπουλο.

Σύμφωνα με τον κ. Θυμάκη, «Ένας κήπος για να θεωρηθεί οικολογικός («organic garden») πρέπει υποχρεωτικά να έχει κηπευτικά και αρωματικά φυτά.

Ο κήπος πρέπει να έχει και χρώμα και άρωμα. Το άρωμα είναι πολύ βασικό στη ζωή μας στο αστικό περιβάλλον. Προσελκύει το ζουζούνι το οποίο πρέπει να έρθει στο φυτό για να γίνει η ιερή πράξη της επικονίασης. Σημαντικό μέρος για έναν ολοκληρωμένο κήπο είναι και τα καρποφόρα δέντρα, μια λεμονιά, μια συκιά».

Επισημαίνει ακόμη ότι θα πρέπει να χρησιμοποιούνται οικολογικά σκευάσματα και γενικά οικολογικοί τρόποι αντιμετώπισης των προβλημάτων, όπως ο χούμους (οργανικό βελτιωτικό εδάφους) και κομπόστ (αποσυντιθέμενο φυτικό υλικό το οποίο είναι δυνατόν να παρασκευάζεται και οικιακά με εύκολο τρόπο), υδατοδιαλυτών βιολογικών λιπασμάτων καθώς και αρπαχτικών εντόμων για την αντιμετώπιση επιζήμιων εχθρών.

Οπως λέει, τα φυτά θα πρέπει να τοποθετούνται ανάλογα με τις ενδεδειγμένες αποστάσεις φύτευσης, όπως είναι και στον αγρό: «Για παράδειγμα σε μια ζαρντινιέρα μήκους ενός μέτρου μπορούμε να βάλουμε δυο φυτά ντομάτας ή τρία κεφάλια μαρούλια ή πέντε αρωματικά φυτά, μια λεβάντα, ένα δενδρολίβανο, ένα θυμάρι, μια ρίγανη ένα δίκταμο». Τα κηπευτικά μπορούμε να τα προμηθευτούμε μικρά από φυτώριο ή να τα σπείρουμε. «Αν σπείρουμε πρέπει να διαχωρίσουμε τα φυτά όταν σκάσουν τα δύο πρώτα φύλλα ώστε να μην πνίξει το ένα φυτό το άλλο», σημειώνει.

Οι επιλογές των φυτών είναι προσωπικές αν και υπάρχουν και κάποια κριτήρια ευδοκίμησης ανάλογα με τις συνθήκες που επικρατούν στο σημείο φύτευσης. Τα σημαντικότερα από αυτά είναι η διάρκεια ηλιοφάνειας, ο διαθέσιμος χώρος, η έκθεση στον άνεμο, η διαθεσιμότητα καλής ποιότητας νερού.

Επιτέλους μπήκε η άνοιξη!!!

Επιτέλους μπήκε η άνοιξη!!! βέβαια μόνο ημερολογιακά διότι έξω το κρύο ξυρίζει αλλά που θα πάει θα ζεστάνει :) .Και τι πιο ωραίο θέμα για άνοιξη από κήπους και μπαλκόνια !!Κάθε σπίτι έχει μια βεράντα μικρή ή μεγάλη, ίσως διαθέτει και κάποιο κήπο και πρέπει να διακοσμηθεί κατάλληλα.Η δημιουργία του μικρού προσωπικού μας παραδείσου, δεν αποτελεί ούτε μία ρομαντική αυταπάτη, ούτε μία πολυτέλεια για λίγους.
Οικονομικά και γρήγορα, μπορούμε να μετατρέψουμε τη βεράντα μας σε ένα ζηλευτό κήπο.Η Γαία και Ουρανός μπορεί να σας κάνει προτάσεις...τηλέφωνα 6949202221-6943909677.

Ποια φυτά είναι κατάλληλα για φυτοφράχτη

Οι φυτοφράχτες εδώ και πολλά χρόνια στην βόρεια ευρώπη έχουν σχεδόν αντικαταστήσει τους φράχτες από τούβλο , τσιμέντο κτλ. Μπορούν να γίνουν αρκετά ψηλοί και πυκνοί ώστε να
δείχνουν τα όρια αλλά και να προστατεύουν την περιουσία μας. Πολλές φορές μπορούν να
προστατεύουν καλύτερα και από έναν ψηλό τοίχο εάν επιλέξουμε μια ποικιλία με αγκάθια όπως για παράδειγμα ο πυράκανθος. Εκτός βέβαια από ασφάλεια, κρατάνε την σκόνη και την ηχορύπανση μακριά από το σπίτι μας. Το πιο σπουδαίο όμως είναι πως είναι ένας ζωντανός φράχτης που απευλευθερώνει οξυγόνο στο περιβάλλον αλλά και κάνει τον κήπο μας να δείχνει πιο πράσινος. Συνήθως διαλέγουμε κωνοφόρα φυτά , θαμνώδη φυτά αλλά και αναρριχώμενα. Τα αναρριχώμενα βέβαια θα πρέπει να τα δώσουμε μια βοήθεια όπως για παράδειγμα ένα πλέγμα για να αναρριχηθούν. Κάποια φυτά που χρησιμοποιούμε για φυτοφράχτες είναι το λεϊλαντ , gold crest , τούγια , λιγούστρο , ράμνος , βιβούρνο , φωτίνια , λαουροκέρασος , πυράκανθος , ρυγχόσπερμα και άλλα

Κόκκινο σκαθάρι φοινικοειδών- Rhynchophorus ferrugineus

Κόκκινο σκαθάρι τρώει τις φοινικιές - TO BHMA

 O αφανισμός των φοινίκων στη χώρα μας από το «κόκκινο ρυγχωτό σκαθάρι» λαμβάνει πλέον διαστάσεις περιβαλλοντικής καταστροφής. Το Γεωτεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδος απευθύνθηκε με ανοιχτή επιστολή προς τον Πρωθυπουργό, ζητώντας να ληφθούν μέτρα ώστε να σωθούν όσα υγιή δέντρα έχουν απομείνει. Ηδη στην Κρήτη, στη Ρόδο, στην Αττική και στην Πελοπόννησο έχουν καταστραφεί χιλιάδες φοινικόδεντρα, ενώ η προσβολή εξαπλώνεται. Αρχικά το σκαθάρι προσέβαλε μόνο τον κανάριο φοίνικα ( Ρhoenix canariensis ). Πρόσφατα όμως εντοπίστηκαν προσβολές και στα άλλα φοινικοειδή, και ειδικά στον ενδημικό φοίνικα του Θεόφραστου( Ρhoenix theophrastii ). Μόνο στην Κρήτη ο αριθμός των προσβεβλημένων δέντρων από 700 στις αρχές του έτους σήμερα ξεπερνά τις 3.000. Είναι επομένως άμεσος και ορατός ο κίνδυνος αφανισμού του ντόπιου φοίνικα στο φοινικόδασος Βάι και αλλού. Σύμφωνα με τους ειδικούς, τα μέτρα που πρέπει να λαμβάνονται κατά των προσβολών είναι οι εκτεταμένες και λεπτομερείς παρατηρήσεις σε όλες τις περιοχές, ο περιοδικός καθαρισμός των φοινικοειδών ώστε να παρεμποδίζεται η αποσάθρωση των οργανικών υλικών στις μασχάλες των φύλλων και η αποφυγή κλαδεύσεων, ενώ όταν κόβονται πράσινα φύλλα η τομή πρέπει να γίνεται 120 εκατοστά πάνω από τη βάση. Επίσης, η απαγόρευση διακίνησης φυτών φοινικοειδών από τις περιοχές που έχουν προσβληθεί και η υποχρεωτική καταστροφή των προσβεβλημένων δέντρων (απαιτείται κοπή και κάψιμο ολόκληρου του φυτού). Οσα δέντρα κρίνονται από ειδικούς φυτοπαθολόγους «ελαφρώς προσβεβλημένα» θεραπεύονται με χρήση κατάλληλων φυτοπροστατευτικών προϊόντων και στη συνέχεια εντομοκτόνων, ώστε να παρεμποδίζεται η εναπόθεση αβγών του κόκκινου ρυγχωτού σκαθαριού.

Δάσος και ρύπανση της ατμόσφαιρας

Με την αλόγιστη βιομηχανική ανάπτυξη και κυρίως με τη χρήση υγρών και στερεών καυσίμων σαν πηγή ενέργειας αλλά και με άλλες βιομηχανικές διεργασίες εκλύονται κάθε χρόνο δισεκατομμύρια τόνοι επιβλαβών ουσιών που διοχετεύονται στον αέρα, το νερό και το έδαφος με αποτέλεσμα τη ρύπανση τους, τη μείωση της γεωργικής και δασικής παραγωγής, την υποβάθμιση της ποιότητας ζωής και θέτουν ακόμα το ερώτημα της επιβίωσης του ανθρώπινου γένους. Κάθε χρόνο η ατμόσφαιρα δέχεται περίπου 2.10 τόνους αερολυμάτων υπό μορφή στερεών τεμαχιδίων και αερίων.

Το δάσος πρέπει να το δούμε με μια διπλή υπόσταση σε ότι αφορά τη συμπεριφορά του απέναντι στα αερολύματα.

• το δάσος σαν βιολογικό φράγμα απέναντι στους ρυπαντές και σαν παράγοντα απορρύπανσης.
• Το δάσος κάτω από την επίδραση των αερολυμάτων.

Το δάσος σαν παράγοντας απορρύπανσης επιδρά κατά δύο τρόπους:

• Με φυσικό - μηχανικά μέσα. Συγκρατώντας τα στερεά σωματίδια (σκόνη) στην επιφάνεια των φύλλων, των κλαδιών και τον φλοιό των δέντρων, θάμνων και χόρτων του δάσους. Υπολογίζεται ότι ένα εκτάριο δάσους πεύκης μπορεί να συγκρατήσει μέχρι 32 τόνους και της οξιάς 64 τόνους!!! Έτσι δρα σαν ένα τεράστιο φίλτρο απαλλάσσοντας την ατμόσφαιρα από αιωρούμενα στερεά σωματίδια. Επίσης μειώνοντας την ταχύτητα του ανέμου αναγκάζει τα στερεά σωματίδια σε καθίζηση. Επειδή η επιφάνεια της κομοστέγης του δάσους κατά τη διάρκεια της νύχτας ψύχεται περισσότερο από ότι η επιφάνεια του εδάφους, δημιουργούνται καθοδικά ρεύματα αέρα με συνέπεια να έρχονται μάζες αέρος, από υψηλότερα στρώματα απαλλαγμένες από αερολύματα, οι οποίες αναμιγνύονται με τις κατώτερες μάζες του μολυσμένου αέρα με αποτέλεσμα τη μείωση της πυκνότητας συγκέντρωσης των ουσιών αυτών. Επίσης σε κοιλάδες εμποδίζει την αναστροφή των θερμοκρασιών και αποτρέπει τον εγκλωβισμό αερίων μαζών και τη δημιουργία «νέφους».
• Το δάσος επίσης επιδρά βιοχημικώς απορρυπαίνοντας την ατμόσφαιρα μέσω του μεταβολισμού των δέντρων και άλλων χλωροφυλλούχων φυτών. Επίσης ένα μέρος του S02 καθώς και άλλων οξειδίων προσροφώνται και συγκρατούνται από τα φύλλα και τις βελόνες των δέντρων επενεργώντας έτσι απορρυπαντικά.

Το δάσος όμως υπόκειται σε σοβαρές ζημιές από τις συγκεντρώσεις οξειδίων του θείου, αζώτου, φθορίου και λοιπά, οι οποίες είναι ακόμα ακίνδυνες για τον άνθρωπο. Τα πιο ευαίσθητα φυτά είναι οι λειχήνες. Από τα δασικά είδη τη μεγαλύτερη ευπάθεια έχουν τα κωνοφόρα με τις πολυετείς βελόνες και ιδιαίτερα η ελάτη, ερυθρελάτη και ψευδοτσούγκα και τη μικρότερη τα φυλλοβόλα είδη. Τα τελευταία χρόνια η μάστιγα της όξινης βροχής απειλεί με αφανισμό πολλά δάση των βιομηχανικά ανεπτυγμένων χωρών όπως της Β. Αμερικής, του Καναδά, της Κεντρικής και Β. Ευρώπης. Στην Τσεχοσλοβακία έχουν καταστραφεί ήδη 100.000 ha δάση ερυθρελάτης στην περιοχή της Βοημίας και αν δεν παρθούν μέτρα, θα έχουν καταστραφεί στη χώρα αυτή πάνω από 800.0000 ha δηλαδή το 1/5 του συνόλου των δασών της.

ΤΟ ΔΑΣΟΣ=ΖΩΗ,,,,,

Δάσος και οξυγόνο (Ο₂)

Το οξυγόνο που χρειάζεται για την αναπνοή των φυτών και των ζώων του δάσους υπάρχει σε περίσσεια στον ατμοσφαιρικό αέρα με μια συγκέντρωση 21% περίπου. Έλλειψη οξυγόνου παρατηρείται μόνο σε εδάφη με κακό εξαερισμό ή στα εδάφη που κατακλύζονται από νερά.

Η ποσότητα οξυγόνου που καταναλίσκεται για την αναπνοή των φυτών είναι σχετικά ασήμαντη σε σχέση με την ποσότητα οξυγόνου που αποδίδεται με τη φωτοσύνθεση.

Για κάθε παραγωγή 1.000 γρ. σακχάρου εκλύονται 1.070 γρ. οξυγόνου. Έτσι ένα δάσος μέσης παραγωγικότητας παράγει γύρω στους 4 τόνους οξυγόνου το χρόνου και το εκτάριο. Αν από αυτό αφαιρέσουμε την κατανάλωση οξυγόνου για τις ανάγκες του ίδιου του οικοσυστήματος μένει μια καθαρή παραγωγή από 2,5 τόνους ανά εκτάριο ή 250 γρ. ανά m². Αν υπολογίσει κανείς ότι ο άνθρωπος καταναλίσκει 250 Kg οξυγόνου το χρόνο, τότε ένα εκτάριο δάσους εξασφαλίζει την αναπνοή σε δέκα κατοίκους. Οξυγόνο όμως δεν καταναλίσκουν μόνο οι άνθρωποι αλλά και τα ζώα και τα ορυκτά για την οξείδωση τους αλλά κυρίως καταναλίσκεται για την καύση των υγρών ή στερεών καυσίμων που χρησιμοποιεί ο άνθρωπος για την ανάπτυξη της οικονομίας. Το 1970 η κατανάλωση οξυγόνου για τεχνολογικούς σκοπούς ανήλθε σε 55 δισεκατομμύρια τόνους από τους οποίους 23,7 δισεκατομμύρια κατανάλωσε η βιομηχανία χάλυβα. Η κατανάλωση οξυγόνου αυξάνει με ρυθμούς ιλιγγιώδεις. Μεταξύ 1970 και 1975 αυξήθηκε 2,6 φορές. Τα μέσα μεταφοράς, βασισμένα σε μηχανές εσωτερικής καύσης, καταναλίσκουν τεράστιες ποσότητες οξυγόνου. Η συνολική ετήσια κατανάλωση οξυγόνου για τεχνολογική χρήση υπολογίζεται σε 2.10 τόνους οξυγόνου ενώ η παραγωγή ανέρχεται σε 3,2 10¹¹ τόνους. Από την παραγωγή αυτή το μεγαλύτερο μέρος από τα χερσαία οικοσυστήματα προέρχεται από τα δάση. Η παραγωγή του δάσους σε οξυγόνο είναι σχεδόν δεκαπλάσια από οποιοδήποτε άλλο χερσαίο οικοσύστημα. Βέβαια μπροστά στα αποθέματα της ατμόσφαιρας που ανέρχονται σε 1.233 10¹² τόνους οξυγόνου ή 2,5 τόνους ανά τ.μ η παραγωγή των δασών με 250 gr. ανά τ.μ είναι ελάχιστη. Συμβάλλει όμως αποφασιστικά στη διατήρηση και ισορροπία του κύκλου του Ο₂.

Η ΔΟΥΛΕΙΑ ΜΑΣ

Τα δάση μέσα απο τα παιδικά μάτια...

"Σε ένα δάσος ζούσε ένα κοριτσάκι που είχε χάσει τους γονείς του.Το δάσος
είχε λουλούδια και πολλά δέντρα. Το κοριτσάκι περνούσε ωραία. Τα ζώα την
αγαπούσαν και την φρόντιζαν. Έκοβε λουλούδια και φρούτα .Μια μέρα ήρθε στο
δάσος ένας πολύ κακός άνθρωπος.Έβαλε  φωτιά στο δάσος .΄Αρχισαν να
ξεπετάγονται  τεράστιες φλόγες. Το κοριτσάκι έτρεξε μαζί με τα ζώα σε μια
λίμνη που ήταν κοντά στο δάσος. Εκεί βρήκαν  κάτι ξύλα  και έφτιαξαν
κουβάδες και προσπάθησαν να σβήσουν τη φωτιά. Η φωτιά όμως δεν έσβηνε και
φώναξαν τους χωρικούς για να βοηθήσουνε και αυτοί δέχτηκαν. 'Ολοι μαζί
άρχισαν να κουβαλάνε νερό και μετά από πολλές ώρες κατάφεραν να τη σβήσουν.
Το κοριτσάκι ευχαρίστησε  τους χωρικούς που έσωσαν τα ζώα. Μετά άρχισε να
φτιάχνει το σπίτι της. Άρχισε να φυτεύει λουλούδια και να κάνει ένα μεγάλο
κήπο. Άρχισε να φυτεύει  πολλά δέντρα και να φτιάχνει και το σπίτι για τα
ζώα που ζούσαν μαζί της. Έτσι έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα"

 

Αθηνά Πλευρά (1η τάξη Δημοτικού σχολείου Μ. Κεφαλοβρύσου)